Leven met autisme: mijn weg naar meer balans en begrip

Dat vermoeden ontstond via de IPG, maar eigenlijk begon het al veel eerder, tijdens het diagnostisch traject van mijn dochter. Toen zij vijf jaar oud was, kreeg ze de diagnose ADHD. Rond haar 13e werd ook de autisme vastgesteld. Hoe meer ik leerde over autisme, hoe meer ik mezelf herkende in de beschrijvingen.

Altijd maar doorgaan

Ik heb jarenlang in de zorg gewerkt. Ik ben iemand die zich altijd sterk voordoet en doorzet, vaak tot ver voorbij mijn eigen grenzen. Mijn lichaam heeft me daar meermaals voor gewaarschuwd. Vanaf mijn achttiende volgden de lichamelijke klachten en ziektes elkaar in hoog tempo op: blaasontstekingen, baarmoederontsteking, blindedarmontsteking, fibromyalgie, HELLP-syndroom tijdens mijn zwangerschap, een auto-ongeluk waarbij ik jaren moest revalideren, en zelfs een longontsteking met zeven gebroken ribben door het hoesten. Streptokokken en Parvo maakten het plaatje compleet.

Ziek zijn betekende voor mij vroeger: “koorts hebben.” Alles daaronder telde niet, dus liep ik vaak veel te lang door. Dat doorzetten heeft me uiteindelijk opgebroken. Door de streptokokken belandde ik in een revalidatiecentrum. Lopen ging nauwelijks nog, ik had een scootmobiel en rolstoel nodig, en soms een rollator. Er werd zelfs gezegd dat dit mijn blijvende situatie zou kunnen zijn. Gelukkig kan ik nu weer lopen, al blijft het afhankelijk van mijn energie en pijn. 

De klap kwam later

Toen ik volledig uitviel in mijn werk, wist ik nog niet dat ik autisme had. Mijn lichaam deed het simpelweg niet meer. Later leerde ik dat er sprake was van een autistische burn-out, naast PTSS en depressieve klachten. Coaching en psycho-educatie gaven mij inzichten, maar ik vond het lastig om die kennis te vertalen naar mijn dagelijkse leven.

Mijn dagen werden overheerst door een gebrek aan energie, vatbaarheid voor ontstekingen en het gevoel dat ik alles alleen moest doen. Stress versterkte dat gevoel. Bij onrust moest mijn huis opgeruimder zijn dan opgeruimd. Kleinste afwijkingen in routine of omgeving konden me uit balans brengen.

Ik merkte ook dat ik moeite had om afspraken en voornemens vol te houden. Soms raakte ik geobsedeerd door iets, om het daarna plots uit beeld te verliezen. Snel afgeleid zijn en taken halverwege vergeten kwam veel voor. Mijn “elastiek” was helemaal uitgerekt. Ik wist niet meer wanneer ik moest rusten of juist in beweging moest blijven.

Onze hond was jarenlang mijn steun. Hij hielp me taken afronden en bracht me letterlijk in beweging. Zijn overlijden in januari 2024 was een groot gemis.

Waar ik naar verlangde

Ik wilde een fijner leven, minder onzeker zijn over hoe ik me zou voelen na een taak of situatie. Ik wilde leren wat haalbaar is, beter doseren en weten wanneer rust of juist actie nodig is. Met een signaleringsplan wilde ik mijn regie terugpakken. Meer rust in mijn hoofd, minder pijn in mijn lijf.

Hoe coaching mij hielp

In de autismecoaching leerde ik veel over mijn eigen manier van informatie verwerken en de invloed van autisme op mijn dagelijks leven. De 7-stappenmethode hielp mij om mijn zelfinzicht te vergroten en concrete handvatten te krijgen.

Samen werkten we aan:

• Het leren doseren van energie

• Grenzen kennen én respecteren

• Meer regie over mijn dag

• Een signaleringsplan en actieplan om terugval te voorkomen

Het is nog steeds een leerproces. Maar ik begrijp mezelf nu beter. Ik weet dat het oké is om rust te nemen, dat ik niet altijd “sterk” hoef te zijn, en dat balans niet betekent dat ik alles tegelijk moet kunnen.

Mijn diagnose heeft veel verklaard. En hoewel ik soms denk: “Had ik het maar eerder geweten…”, weet ik nu dat dit moment – hier en nu – mijn startpunt is voor een rustiger en meer gebalanceerd leven.

En nu…

Nu ben ik zelf bezig met de opleiding tot autismecoach. Alles wat ik heb meegemaakt, de late diagnose, mijn ervaringen met een autistische burn-out, het opvoeden van een dochter met zowel autisme als ADHD, helpt me om anderen te begeleiden.

Met mijn kennis én ervaring wil ik andere vrouwen helpen om meer rust, balans en zelfinzicht te vinden. Want ik weet hoe het is om je grenzen steeds weer te overschrijden en hoe waardevol het is om stap voor stap te ontdekken wat voor jou werkt. Mijn doel is dat vrouwen met autisme zich begrepen voelen, hun eigen kracht leren kennen en met meer vertrouwen hun leven vormgeven.