Toen ik op latere leeftijd hoorde dat ik autisme heb, vielen er veel puzzelstukjes op hun plek. Het gaf duidelijkheid, maar ook nieuwe vragen. Wie ben ik echt? Wat heb ik nodig om me goed te voelen? En waarom kost het zoveel energie om mee te draaien in een wereld die vaak te snel en te vol is?

Veel vrouwen met autisme leren al vroeg maskeren: zich aanpassen, emoties verbergen en sociaal functioneren om erbij te horen. Maskeren voelt vaak veilig, maar het kost veel energie en kan leiden tot overprikkeling, stress en zelfs depressie.

Dat zijn woorden die mijn dochter misschien niet zegt, maar die ik soms wel in haar ogen zie. En eerlijk? Ik heb ze zelf ook vaak gedacht.

Herken jij dat je hoofd maar blijft malen? Dat je continu nadenkt over wat anderen van je vinden, of je het wel goed doet, en hoe je overkomt? Voor veel vrouwen met autisme is dit dagelijkse kost. Ik ervaar dit zelf ook, en tijdens een recente online training merkte ik weer hoe sterk mijn piekergedachten mijn ervaring kunnen beïnvloeden.

Veel mensen met autisme herkennen het: je doet je nét iets anders voor dan je eigenlijk bent. Je observeert hoe anderen zich gedragen, past je mimiek en woorden aan en probeert zoveel mogelijk “gewoon” over te komen. Dit noemen we maskeren. Het lijkt misschien handig, je valt minder op of wordt sneller geaccepteerd, maar in werkelijkheid is maskeren ontzettend uitputtend.

Regelmatig krijg ik de vraag: “Waarom richt jij je in jouw coaching specifiek op vrouwen met autisme?”Een terechte en mooie vraag. In deze blog vertel ik je graag meer over mijn keuze, mijn persoonlijke ervaring én hoe ik vrouwen met autisme begeleid – zowel in Zwolle als online.

Stress merk je vaak eerst aan wat je kunt zien, net zoals bij een boom: wat boven de grond zichtbaar is, vertelt nog niet het hele verhaal. Boven de grond laat je gedrag het zien, misschien friemel je, praat je druk, knipper je veel met je ogen, verstijf je of trek je je terug. Deze signalen zijn zichtbaar voor jezelf én voor anderen, maar ze vertellen nog niet waarom je je zo voelt.

Toen ik bij mijn autismecoach kwam, voelde ik me vaak onrustig. Ik was moe, snel overprikkeld en had het idee dat ik steeds een paar stappen achterliep. Ik wist wel dat stress een grote rol speelde, maar ik had geen idee hoe ik dat concreet kon aanpakken. Mijn coach introduceerde de Toolkit Rust bij Autisme. In eerste instantie dacht ik: weer een methode, zal dit wel werken? Maar al na de eerste keer merkte ik verschil.

Rust vinden met autisme hoeft geen zoektocht te zijn. Met het KOMPASS-stappenplan leer je in 7 heldere stappen hoe je meer balans en ontspanning in je dagelijks leven brengt. 

Veel vrouwen met (kenmerken van) autisme herkennen het: je wilt zo graag meedoen met het leven, maar de drukte, prikkels en onverwachte veranderingen zorgen ervoor dat je batterij snel leegloopt.Je wéét dat zelfzorg belangrijk is, maar hoe pas je dat toe in een wereld die vaak te snel en te luid is?  Zelfzorg voor mensen met autisme gaat in de kern over rust en structuur creëren, op een manier die past bij jouw leven. In deze blog lees je waarom dat zo belangrijk is en krijg je praktische tips om vandaag nog meer balans te vinden.

Het dagelijks leven kan voor vrouwen met autisme intens en vermoeiend zijn. Studeren, werken, een gezin runnen, sociale contacten onderhouden, boodschappen doen en het huishouden bijhouden. Het lijkt soms alsof iedereen om je heen dit moeiteloos doet, terwijl jij vooral probeert om je hoofd boven water te houden.

Soms voelt het alsof iedereen om je heen de sociale spelregels uit een onzichtbaar boek heeft geleerd… behalve jij. Of misschien merk je bij iemand dat gesprekken stroef lopen, prikkels snel te veel worden, of dat er altijd een vaste routine moet zijn.